Ks. Mieczysław Froelich

W październiku 1861 roku mieszkańcy gwałtownie rozwijającego się Sosnowca zwrócili się do Konsystorza Jeneralnego diecezji kielecko-krakowskiej o zgodę na budowę kościoła. Świątynię, tuż koło dworca kolejowego, wybudowano w ciągu roku, kosztem 15 tysięcy rubli. 27 października 1862 roku Konsystorz Generalny w Kielcach wydał plebanowi czeladzkiemu upoważnienie do jego poświęcenia. Uroczystość odbyła się 11 listopada 1862 roku przy udziale ojców paulinów z Jasnej Góry  i ojców reformatów z Warszawy. Świątynia otrzymała wezwanie Najświętszego Serca Jezusowego i Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Kościół oddano w opiekę oo. paulinom z Leśniowa. Kościół poświęcił proboszcz z Czeladzi Ks. Wojciech Janecki. Administrator diecezji kielecko-krakowskiej, biskup Maciej Majerczak, erygował tu filię czeladzkiej parafii z osobnym duszpasterstwem. 28 października 1864, na rozkaz cara Aleksandra II, nastąpiła kasata klasztorów na ziemiach polskich. Spośród 155 klasztorów męskich i 42 klasztorów żeńskich do likwidacji przeznaczono 110 klasztorów męskich i 4 żeńskie – z tej liczby 39 za udział w powstaniu, a 71 z powodu niewielkiej liczby zakonników. Kasata zakonu paulinów objęła kilkanaście domów zakonnych m.in.Leśniów. Pilicki klasztor oo.reformatów znalazł się w grupie 25 męskich i 10 żeńskich klasztorów tak zwanych „etatowych" liczących najwyżej do 14 zakonników (z wyjątkiem konwentu paulinów na Jasnej Górze). Pozostałe klasztory, tzw. ponadetatowe, nie mogły przyjmować nowicjuszy. Gdy liczba zakonników w klasztorach ponadetatowych spadała poniżej 8, ulegały one likwidacji. Pilica przyjęła współbraci wypędzonych z innych klasztorów. Przywieziono tu 15 księży między innymi z Białej Podlaskiej i z Siennicy. W murach klasztoru mieszkało wówczas dwudziestu ojców oraz dwudziestu pięciu kleryków i braci. Był to najwyższy stan liczbowy zakonników w historii pilickiego klasztoru. Na usilne prośby mieszkańców Sosnowca w październiku 1872 roku został wyznaczony stały wikariusz kościółka, o. Damian Zakrzewski, franciszkanin z Pilicy. Kolejnym wikariuszem kościoła był ks. Mieczysław Froelich, kapelan szpitala Towarzystwa Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich. Kiedy w 1903 r., w pobliżu Sosnowieckiej Szkoły Realnej (przy dzisiejszej ul.Żeromskiego) wzniesiono drewnianą kaplicę filialną, jej wikariuszem został ks. Mieczysław Froelich. Od połowy 1902 r. miał on pozwolenie władz carskich na wzniesienie dużej świątyni według projektu Józefa Pomian-Pomianowskiego. Projektował on również bazylikę p.w. Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej, Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Strzemieszycach Wielkich oraz kościół p.w. św. Joachima na Zagórzu. Prezesem komitetu budowy sosnowieckiej świątyni ostał Oskar Preiss. Członkami komitetu byli: ks. M. Froelich, Jan Kanty Lipski, Władysław Maciejowski, Antoni Kurcyna, Alfons Szeligowski, Antoni Bujnowski, Józef Ublich, Radosław Ćwikliński, Jan Lipiński, Józef Kalusiński, Alfons Rowiński, Antoni Krauze, Franciszek Syk, Wincenty Madejski, Ludwik Kowalczewski, Franciszek Janusz. Koszt budowy kościoła oszacowano na 97 tys. rubli. Fundusze pochodzić miały z comiesięcznych składek parafian, którzy na ten cel przeznaczali 1% swoich zarobków. Wśród darczyńców był przemysłowiec Henryk Dietel. Konieczne okazało się jednak dokonanie kilku odstępstw od pierwotnego projektu. W połowie maja 1904 r. przystąpiono do robót ziemnych.

12 września 1909 na placu przy nowym kościele w Szreniawie w powiecie miechowskim zgromadziło się kilka tysięcy ludzi. Budynek, zaprojektowany przez Stanisława Szpakowskiego, wybudowano w latach 1903–1909. Ks. Józef Kwiatkowski, szambelan Ojca św., dziekan i proboszcz miechowski dokonał błogosławieństwa nowego kościoła. Ks. Mieczysław Froelich celebrował pierwszą mszę św. w nowym kościelew Szreniawie. Słowo Boże głosił ks. Franciszek Gola z Niwki.

Stan surowy sosnowieckiej świątyni ukończono w w 1911 r.Poświęcenia kościoła dokonał dziekan będziński ks. Klemens Hołociński. W tym samym roku bp kielecki Augustyn Łosiński utworzył parafię pw. św. Tomasza Apostoła i Matki Boskiej Różańcowej. Jej pierwszym proboszczem został ks. M. Froelich.

Kilka miesięcy po poświęceniu kościoła został on przeniesiony do parafi pw. św.św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Pilicy. Prace wykończeniowe w sosnowieckim kościele prowadził kolejny proboszcz - ks. prałat Stanisław Mazurkiewicz. W Pilicy ks.Froelich rozpoczął roboty remontowe w kościele. Do października 1913 została ułożona nowa posadzka, przeprowadzono remont głównego ołtarza a Adolf Hiroń na ścianie tęczowej wykonał nową polichromię przedstawiająca krajobraz Jerozolimy. Z 5 października 1913 r. pochodzi skarga wysłana do władz przez jednego z parafian: proboszcz Froelich nie liczy się wcale z dozorem, jest dwa lata, zalożył posadzkę w kościele, prowadzi roboty około wielkiego ołtarza na kilkaset rubli, parafianie składają po trzy ruble, niektórzy z z Pilicy po kilkadziesiąt, a on nic nie ogłasza. Jak widać pisanie donosów do władz na aktywne osoby ma w naszej miejscowości długą tradycję :) W maju 1915 r. powstał Gminny Komitet Ratunkowy do którego należał również ks. M. Froelich. GKR kierował sprawami zaopatrzenia w żywność. Od października 1917 r., kiedy utworzono dziekanat pilicki, do 1948 roku ks.Froelich był dziekanem pilickim. Był również członkiem dozoru szkolnego działającego od 1919 roku. Uczył w Progimnazjum Ogólnokształcąco-Edukacyjnym działającym od 1 września 1917 roku. Ks.Froelich angażował się w działalność polityczną Związku Ludowo -Narodowego. W r. 1922 koło Związku Ludowo Narodowego w Pilicy zorganizowało trzy wiece przedwyborcze, w których wzięło, udział około 5 000 osób. Związek Ludowo Narodowy miał wtedy około 60% zwolenników w Pilicy, ale w całej gminie tylko 20% poparcia. Bazę społeczną ZLN stanowili przede wszystkim: burżuazja, drobnomieszczaństwo, inteligencja, ziemiaństwo i część chłopstwa. Jego program zakładał: wzmocnienie władzy parlamentu, a osłabienie prezydenta; szczególną pozycję w państwie Kościoła katolickiego; kultywowanie polskiej tradycji, ducha religijnego i narodowego; poparcie dla reformy rolnej, ale sprzeciw wobec przymusowej parcelacji. Do początku 1922 r. ZLN zajmował zdecydowanie opozycyjne stanowisko względem Piłsudskiego. Przed wyborami w 1922 roku ZLN wszedł w skład prawicowego Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. 22 października 1922 r., na wiecu PPS na rynku ks.Froelich zabrał głos przeciwk tej partii. 29 października na zgromadzeniu przedwyborczym w Domu Ludowym, w obecności 2500 mieszkańców, nawoływał do głosowania na ZLN. 1 listopada na wiecu Unii Narodowo-Państwowej w Domu Ludowym ks.Froelich nawoływał do głosowania na swoją partię. W Sejmie i w Senacie ugrupowanie Chrześcijański Związek Jedności Narodowej zdobył po ¼ mandatów. 29 kwietnia 1929 r. zatwierdzone zostały plany nowej plebani w Pilicy opracowane przez inż.W.Piotrowskiego z Sosnowca. 24 czerwca 1941 roku na placu przykościelnym, w obecności biskupa Sonika, miały miejsce uroczystości z okazji 50-lecie kapłaństwa ks.Froelicha. W tym samym roku ks.Froelich wynegocjował u władz okupacyjnych pozostawienie w Pilicy dzwonów. Funkcję proboszcza sprawował formalnie do 4 czerwca 1951 r. Od 30 września 1949 realnie obowiązki proboszcza sprawował ks. Bolesław Kastek. Ks. proboszcz Mieczysław Froelich zmarł 4 czerwca 1951 r. Ks.M. Froelich był myśliwym. vSprzęt do produkcji amunicji myśliwskiej, stanowiący niegdyś jego własność, przechowują członkowie koła myśliwskiego Hubert w Pilicy.

W środku: ks.proboszcz M.Froelich